Het ‘Leidse’ jasje van Jimi Hendrix
een verborgen geschiedenis
Zijn dochter en vrouw konden het eigenlijk niet geloven. Wayne Laudermilk ontwierp in de jaren 60 het wereldberoemde jasje dat Jimi Hendrix tijdens Woodstock droeg. Het was één van de vele verhalen die de Leidse Amerikaan bij zich droeg. ,,Wij twijfelden er altijd over, het was wéér zo’n verhaal.’’
Toen Wayne Laudermilk in 2018 overleed, stond tout muzikaal Leiden bij de familie Cliné voor de deur. Het werd een jamsessie met wisselende muzikanten, als eerbetoon aan de persoon en de muziek van Wayne. ,,Hij maakte Americana’’, vertelt Jessica Cliné, weduwe van Wayne. ,,Het heeft even geduurd voordat hij zijn stijl had vormgegeven, maar hij heeft echt prachtige liedjes gemaakt.’’ Dochter Faye beaamt dat met trots: ,,Honderden liedjes heeft hij geschreven en ze zijn allemaal goed.’’
San Francisco
Wayne John Laudermilk werd in 1948 geboren in Akron, Ohio. Hij had een slechte jeugd en vertrok al snel van huis. ,,Hij was al jong aan het zwerven, met vrienden liftend, onderweg strandend, kerstmis doorbrengend in de cel, omdat de politie medelijden met hem had toen hij was gestrand. Over dat soort romantische verhalen kun je een countrysong schrijven’’, vertelt Jessica. Dat zwervende bestaan leidde hem in 1966 naar San Francisco, zoals veel jongeren in die tijd deden. Hij woonde daar in een commune in de hippiewijk Haight Ashbury. ,,In die commune woonden toen ook de onbekende muzikanten Lou Reed en Janis Joplin. Dat waren ook mensen die in de maalstroom van alles meegingen. Ze leefden daar strikt vegetarisch en Wayne werd daar na verloop van tijd helemaal naar van; hij kon geen bonen en gierst meer zien’’, vertelt Jessica.
De woning waar de commune huisde.
LSD
Wayne had een grote vriendengroep in San Francisco die bestond uit beatniks en hippies. ,,De belangrijkste inspiratie voor de vriendengroep was Timothy Leary’’, vertelt Faye. ,,Een psycholoog die met de slogan Turn On, Tune In, Drop Out psychedelische drugs promootte. Hij spoorde alle hippies aan: drop out of college en verlicht jezelf met LSD.’’ In 1966 was LSD, dat ooit was uitgevonden als medicijn, nog legaal. Wekelijks kwamen er nieuwe pillen in nieuwe kleuren op de markt. Er werd goud geld mee verdiend. ,,In de commune waar Wayne woonde, had niemand geld en iedereen gebruikte dope. Als de één wat had, had de ander ook wat. Zo hielden ze elkaar in leven. Het was een heel idealistisch leven, de commune zette ook de soupkitchen en de free clinic op’’, vult Jessica aan.
Op de hoogte blijven?
Wist je dat History Repeating ook een podcast heeft? Je kan deze beluisteren via Apple, Spotify, Google of jouw podcast tool.
HIPPIE
De countercultuur die in de jaren 60 opkwam schopte tegen de afstompende saaiheid van consumentenmaatschappij van de jaren 50; tegen het wonen in dezelfde soort buitenwijken, kijkend naar dezelfde geestdodende sit-coms. Ze waren pacifisten, tegen de oorlog in Vietnam. Peace & Love was het motto. Vrouwen kwamen voor het eerst op voor hun eigen rechten: ‘Baas in Eigen Buik’. De hippies stelden vragen bij de geldende seksuele moraal van die tijd, dus werden orgies, sekstherapie, acceptatie van homo’s en, als kers op de taart het ‘vieren’ van seksualiteit de norm. De protopunkers van MC5 zongen ‘Sex And Drugs And Fucking In The Streets’, en zelfs Paul McCartney zong ‘Why Don’t We Do It In The Road?’.
De soundtrack voor deze tijd was minstens zo belangrijk als de zaken waar de hippies voor stonden; The Beatles, The Rolling Stones, Bob Dylan, The Grateful Dead, Canned Heat, Jimi Hendrix, Janis Joplin, The Byrds, The Doors, Frank Zappa & The Mothers, allen vormden de soundtrack van de hippies en ze wisten ook de belangrijke boodschappen van vrijheid in hun muziek te stoppen. In de jaren 60 werd popmuziek voor het eerst een kunstvorm met als katalysator The Beatles’ Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band.
Jimi Hendrix
Het geld werd verdiend met een winkeltje genaamd The Fool waar zelfgemaakte kleding werd verkocht. ,,Wayne leerde handwerk van de native Americans, de indianen. Hij maakte jasjes met kraaltjes en alles werd geknoopt. Er kwam geen naald en draad aan te pas. Die jasjes werden ook naar andere winkels verscheept: New York, Londen, Amsterdam. En hij maakte ook holle houten beelden en die werden vol dope gestopt en naar Nederland gestuurd. Ze zijn er nooit voor gepakt’’, lacht Jessica. En zo kon het dat op een dag, in de hipste wijk van de wereld, Jimi Hendrix de winkel binnenliep. Hij zocht een jasje voor een optreden. ,,We waren in Portugal op vakantie. Ik was twaalf jaar oud’’, herinnert Faye zich. ,,Ik had een muziekblad gekocht, de NME. Daar stond een foto in van Jimi Hendrix op Woodstock. Mijn vader wees naar dat jasje en zei: ‘Dat heb ik gemaakt.’ Ik geloofde het eerst niet, maar als 12-jarige ben je niet al te lang sceptisch. Hendrix kwam de winkel binnen, vertelde hij, en toen het gesprek een beetje stilviel, wist m’n vader niet zo goed wat te zeggen dus zei hij ‘So, what do you think about those Rolling Stones?’, waarop Jimi Hendrix op zijn beurt niet zo goed wist wat te zeggen.’’ Het jasje dat Hendrix aan heeft op Woodstock is een wit jasje van geitenleer, met blauwe details en kralen. Vanaf het midden loopt een diep decolleté over in slierten, die ook als versiersels aan de mouwen hangen. Het optreden, met het als bommenwerper klinkende Star-Spangled Banner als protest tegen de oorlog in Vietnam, was het muzikale hoogtepunt van Woodstock. Jessica: ,,Uit dezelfde winkel kwamen ook jasjes voor The Rolling Stones en The Doors. Niet dat Wayne die allemaal had gemaakt, maar ze kwamen van dezelfde bron.’’
Het jasje dat Hendrix aan heeft op Woodstock is een wit jasje van geitenleer, met blauwe details en kralen. Vanaf het midden loopt een diep decolleté over in slierten, die ook als versiersels aan de mouwen hangen.
Het bewijs
,,We twijfelden altijd een beetje aan het verhaal. Er waren geen foto’s meer, we spraken geen vrienden uit die tijd, want hij had gebroken met al z’n contacten in Amerika. Dus het bleef altijd een beetje in mysteriën gehuld. Dit was wéér zo’n verhaal’’, zegt Faye. Maar de twijfels verdwenen toen ze een documentaire zagen over San Francisco in de jaren 60. ,,Hij zag mensen voorbij komen en hij zei de hele tijd: ‘Hé, dat is die!’’’ De moeder van Faye weet meer details: ,,Hij zei: ‘Dat is David, maar die leeft niet meer en dat is Mary, die runde de soupkitchen, ik weet niet wat er van haar is geworden en, oh, dat ben ik!’ Hij was zo verbaasd, en tegelijkertijd aangeslagen.’’ Faye trekt ondertussen een jasje uit een doos. Het jasje heeft een treffende gelijkenis met het jasje van Hendrix. Groen, maar van hetzelfde zachte leer en op dezelfde wijze geknoopt en met lange slierten aan de mouwen. ,,Kijk, dit is zo’n jasje. Hij heeft dit later gemaakt en toen dacht ik, verdomd, hij kan het nog ook. Hij was er nooit opschepperig over, het jasje van Jimi Hendrix was mijn opschepverhaal. Mijn vader vond het niet zo bijzonder.’’ ,,Het was ook gewoon zijn werk’’, verduidelijkt haar moeder. ,,En al die beroemde mensen die in die verhalen rondcirkelen, waren nog niet zo beroemd toen. Die begonnen ook daar net aan een carrière. Janis Joplin was heel onzichtbaar in het huis. Het was een onzeker meisje.’’
Illustratie: Eric Coolen.
Vietnam
Wayne werd opgeroepen om in Vietnam te vechten. Maar hij verbrandde z’n draftcard. Dat betekende dat hij onder dwang naar Vietnam moest, het land moest ontvluchten, of werd opgesloten. Met die dreiging boven zijn hoofd en de scheurtjes die, onder invloed van commercie en het laten varen van idealen, langzaam ontstonden in de hippiecultuur, vertrok Wayne naar Europa. Jessica: ,,De ene helft van de hippies ging naar India om verlicht te worden, de andere helft ging naar Amsterdam om high te worden. Hij kwam hier via een bekende route die veel Vietnamweigeraars namen, via IJsland, Zweden en Marokko, omdat daar de kief, een soort cannabis, heel goedkoop was. Toen hij daar een Amsterdams meisje tegenkwam, is hij naar Nederland gekomen.’’
Wayne Laudermilk
Amsterdam
Wayne begon ook in Amsterdam een winkel, in de Govert Flinkstraat. En hij werd high in Amsterdam. Problematisch high. Jessica: ,,Wayne kwam in aanraking met dope en dat is flink uit de hand gelopen. Hij raakte z’n winkel, huis en kind kwijt. Hij leefde toen op straat. Op een gegeven moment hebben ze hem stervend van straat opgeraapt.’’
JIMI HENDRIX
Jimi Hendrix speelde begin jaren 60 in bands van anderen, maar brak eind 1967 met ‘Hey Joe’ door in Engeland. Toen zijn debuutalbum Are You Experienced uitkwam, werd deze alleen van de eerste plek gehouden door Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band van The Beatles. Drie dagen na het uitbrengen van Sgt. Peppers, opende Hendrix zijn show met dat titelnummer, terwijl Beatles George Harrison én Paul McCartney in de zaal zaten. McCartney, die toch wel wat eerbetonen gewend is, noemde het de grootste eer van z’n leven. McCartney adviseerde het Amerikaanse Monterey Festival Jimi Hendrix te boeken en dat betekende de internationale doorbraak van Hendrix, mede door het in de fik steken van zijn gitaar. Het optreden op Woodstock werd nog iconischer omdat het hét festival van de countercultuur werd en er maar liefst 400.000 mensen op af kwamen.
Met het groter worden van de hippiebeweging en de opkomst van hallucinogene drugs waardoor er veel slachtoffers vielen (waaronder Janis Joplin, Jimi Hendrix en Brian Jones), spatte de hippiedroom uiteen. Toen in april 1970 The Beatles uit elkaar gingen, waren de sixties definitief voorbij.
Hij zei altijd: ‘Ik heb de hele wereld over moeten reizen om jou te ontmoeten.’
Leiden
Maar Wayne herpakte zich, kickte af in een kliniek, bouwde een nieuw leven op en werd verslavingstherapeut: ,,Ik werkte in die tijd in een jongerencentrum in Den Haag en daar was iemand overleden aan een overdosis. Daar wisten we geen raad mee. Ik ben toen naar een open dag gegaan van de kliniek. Daar ontmoette ik Wayne. Hij kwam bij me in Leiden wonen en hij is nooit meer weggegaan. We zijn veertig jaar bij elkaar gebleven. Hij zei altijd: ‘Ik heb de hele wereld over moeten reizen om jou te ontmoeten.’’’
Idealen
Faye: ,,De Summer Of Love wordt gezien als hoogtepunt van de hippiecultuur, maar eigenlijk was het toen al op zijn retour. Er waren rijke kinderen die naar San Francisco kwamen om daar de hippie te ‘spelen’, terwijl mijn vader en zijn vrienden hun arme gezin ontvlucht waren en écht op zoek waren naar iets wat hun geest zou verruimen en hun gelukkig zou maken. De idealen waren mooi, de wereld zou beter worden, zo begon het. Maar het werd een soort lege huls, het hippie-idioom.’’ Wayne heeft zijn hippie-idealen volgens Jessica nooit verloochend. ,,De free clinics heeft hij in Nederland ook proberen op te zetten. Voor z’n werk kocht hij panden op en vormde dat om tot plekken waar ex-verslaafden weer konden leren functioneren in de maatschappij. Wayne is altijd een vrije geest geweest, met respect voor iedereen. Dat zijn idealen die hij altijd heeft gehouden’’, concludeert Jessica. ,,Ja’’, schept Faye toch nog even op, ,,en hij heeft het jasje van Jimi Hendrix ontworpen!’’
$300
Hendrixkenner Ben Valkhoff is er naar eigen zeggen 99,99% zeker van dat het jasje niet door Wayne Laudermilk is ontworpen. ,,Niet om respectloos te klinken, maar dit is een typisch geval ´If You Remember The 60s You Really Weren´t There´’’. Volgens Valkhoff kocht Hendrix het jasje in een naamloze winkel in New York gerund door ontwerper Colette Harron. Het moet ongeveer $300 hebben gekost.
Over ons
History Repeating wordt gemaakt door jeugdvrienden Jurre en Mark. Ze delen een passie voor muziek, mooie verhalen én de fiets.
Jurre Zwinkels (1986) playbackte op zijn tiende Territorial Pissings van Nirvana en werkt als communicatieprofessional en freelancejournalist.
Mark Siera (1985) is mede-eigenaar van platenzaak Velvet in Leiden, organiseert het Peel Slowly And See Festival en schrijft met enige regelmaat over muziek in het Leidsch Dagblad.
